Wat verwacht u van de overheid als het gaat om het aanpakken van leegstand of het herstructureren van een wijk of buurt? Wilt u dat zij snel en daadkrachtig optreedt als er knopen moeten worden doorgehakt? Of vindt u het belangrijker dat zij eerst de mensen en organisaties uit de buurt betrekt, omdat je samen tot een veel beter plan en wederzijds begrip kunt komen? Foto: Sander van der Wel/CC
Is het niet een beetje een ‘schijntegenstelling’? Want juist als je werkt aan draagvlak en uitwisseling met anderen, ontstaat er vertrouwen, en kun je sneller stappen zetten en daadkrachtig zijn als dat nodig is.
De tegenstelling zit hem dan misschien meer in dwingend optreden of eenzijdig besluiten nemen vs samenwerking zoeken met betrokkenen.
Soms kan het ook nodig zijn om meer dwingend op te treden om bijvoorbeeld vastgoedeigenaren in beweging te krijgen, die vernieuwing of ontwikkeling in de weg staan, door niet thuis te geven.
Natuurlijk samen optrekken waar het kan maar daadkracht is nodig om resultaat te bereiken
Altijd bewoners erbij betrekken. Dat laat onverlet dat leegstand of herstructureren voortvarend aangepakt kan worden. Dus als er problemen zijn met vastgoedeigenaren; snel en adequaat aanpakken vanuit de gemeente. Dus ook hier; publiek private samenwerking.
Het betrekken van bewoners bij de herstructurering van de wijk of aanpakken van leegstand kan denk ik alleen gebeuren wanneer de overheid een duidelijk plan heeft en actie onderneemt wanneer bewoners om verbetering vragen of wanneer ze nieuwe doelgroepen moeten bereiken om het draagvlak voor voorzieningen te verbeteren. Bij het signaleren van problemen en de omschrijving van de maatschappelijke koppeling met de omgeving spelen de organisaties en bewoners wel een onmisbare rol bij de uitvoering.
This content is created by the open source Your Priorities citizen engagement platform designed by the non profit Citizens Foundation